بسم اللّه‌ الرحمن الرحيم پرهيز از اختلافات اين نهضت تمام بشود و دسته‌هايى در دبيرستانها و در دانشگاهها، خصوصاً دانشگاهها، در هر جايى ـ كه محل آموزش و پرورش و اينها است ـ يك دسته‌هايى البته خواهند مزاحمت ايجاد كرد و از تهران و از جاهاى ديگر هم مراجعه شده راجع به اينكه بايد چه بكنيم. آنها در فكر هستند كه يك طرحى بدهند، لكن مهم اين است كه اينها در اين جمعيتى كه اخلالگرند در اقليت واقعند. اكثر كه اينطور نيستند كه اخلالگر باشند و اين جمعيتِ اكثر بايد از اختلافاتى كه خودشان اگر در بينشان هست، دست بردارند و با اجتماع خودشان بدون اينكه يك درگيرى، يك اختلاف عملى بشود، با اجتماع خودشان اينها را از صحنه خارج كنند كه نتوانند آنها فعاليت بكنند. مهم اين است كه خود كسانى كه در دانشگاهها هستند، در مواردى هستند كه آموزش و پرورش هست در آن، چه اساتيد و چه جوانهايى كه آنجا هستند، اينها خودشان به طور معقولى جلوگيرى بكنند، چون اينها حرفى ندارند. اخلالگرها حرفى ندارند، همان فقط مى‌خواهند اخلال كنند. اگر هر كدام [مدعى] شد جلويش بروند بگويند خوب شما چه حرفى داريد؟ حرفت را بزن. خواهيد فهميد كه حرف ندارند. فقط حرف همه‌شان اين است كه اخلال كنند، نگذارند يك كارى انجام بگيرد و اين مهمش دست خود دانشگاهيها و دانشسراها و خود اساتيد و غير اساتيد هست كه در اين امر كمك كنند. ما هم ان‌شاءاللّه‌ يك اقدامى مى‌كنيم و دولت هم بنا دارد كه يك كارهايى بكند. من اينها را نگاه مى‌كنم ببينم اينها چه هست و بايد چه كرد. [يكى از حضار ما مى‌گوييم اگر حقوق متقابل شاگرد و معلم ـ كه تقريباً ده ميليون نفر در سطح سرتاسر مملكت مى‌شوند ـ از لحاظ اسلام براى ما روشن بشود، هركس ـ چه دانش‌آموز و چه معلم ـ خواست از اين مسير منحرف بشود، ما شديداً در مقابلش مى‌ايستيم. يعنى اگر حقوق متقابل دانش آموز و معلم از ديدگاه اسلام براى ما روشن بشود كه لطف بكنيد پيامى در اين زمينه بفرستيد، هركس خواست از اين مسير منحرف بشود ... .] من هم مى‌خواهم شما را مستعد اين بكنم كه اگر ما يكوقتى يك چيزى نوشتيم و منتشر كرديم؛ شما مستعد باشيد كه مهم خود شما هستيد. ما نصيحت مى‌كنيم آنها را، و اگر چنانچه خداى نخواسته يكوقتى ديديم كه توطئه مى‌كنند، يك جور ديگر با آنها رفتار مى‌كنيم، لكن مهم اين است كه در دانشگاهها خود آقايان، خود دانشجوها، خود معلمين، خود دكترها، اينهايى كه هستند، در آنجا خودشان با هم ديگر اختلاف نداشته باشند. در هر جايى اگر چنانچه خود جمعيتى كه همه اسلامى‌اند و اكثريت هم اينطور هستند و منحرفين در اقليت واقع شده‌اند، بين خودشان اگر چنانچه اختلافى نباشد، آنها را زود از بين مى‌برند. عمده اين است كه گاهى بين خودشان اختلاف است. اختلاف بين خودشان اسباب اين مى‌شود كه آنها نفوذ كنند و نگذارند كارى انجام بگيرد. شما سعى كنيد در اينكه بين خود، در هر مدرسه‌اى يا در هر دانشگاهى، بين خود جمعيتهاى متعهد و مسْلم، ديگر اختلاف نباشد؛ گروه گروه نشوند كه هر كدام يك چيزى بشوند. گروه هستند، اما در اصل مطلب كه بايد تحصيل بشود، بايد موازين، موازين اسلامى باشد. بايد اخلاق و عرض كنم اينها تهذيب بشود. اينها در يك مسائل مشتركى با هم باشند، حالا به هر حال يك اختلاف سليقه‌اى هم دارند؛ خارج از اين باشد كه همه با هم بايد جلوى يك مفسده‌اى را بگيرند. اين مَثَل را برايتان عرض كنم؛ اين بختياريها، كه آن وقت خيلى هم قدرتمند بودند، اينها دو طايفه بودند، من مى‌دانستم اين را، يك طايفۀ ايلخانى بودند و يك جمعيتى داشتند، يك طايفه هم حاجى ايلخانيها بودند و آنها هم يك جمعيتى داشتند. اينها هم غالباً با هم بد بودند؛ مخالف بودند. من شنيده‌ام كه اگر يك دشمنى براى يكى از اينها پيدا مى‌شد، اين دو جنبه [و] جهت مخالف با هم مجتمع مى‌شدند، اين دشمنها را بيرون مى‌كردند. بعد كه آن بيرون مى‌رفت، بر مى‌گشتند به حال اختلاف خودشان. يك مسئله عقلايى است كه شما وقتى كه همه‌تان مسلمان هستيد، همه‌تان بنا داريد كه اين نهضت ان‌شاءاللّه‌ اسلامى پيش برود، اكثريت با شماست، يعنى يك اكثريت قاطع با شماست، لكن اختلافات اسباب اين نشود كه حتى اختلاف با هم داشته باشيد در مقابل آنها، اگر متحد در مقابل آن تيپى كه دشمن اصل انقلاب و دشمن اصل اسلام است، در مقابل آنها مجتمع باشيد، آنها هيچ‌كارى از آنها ديگر بر نمى‌آيد. ولى مهم اين است كه با هم اجتماع داشته باشيد، خودتان با هم اجتماع داشته باشيد. آنها را هم بتوانيد نصيحتشان كنيد؛ بتوانيد وادارشان كنيد كه ساكت باشند. اگر نتوانستيد و نكردند؛ البته يك طور ديگرى با آنها عمل مى‌شود. [در اينجا يكى از حاضرين در مورد نقش تفرقه انگيز روحانى نماها مطالبى بيان داشت.] امام: خوب، حالا آن هم، آن هم يك دردى است كه آن هم ان‌شاءاللّه‌ خداوند هدايتشان كند.