بسم اللّه الرحمن الرحيم معرفة اللّه، مقصد عالى انبيا «يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَالْأَبصارِ، يا مُدَبِّرَ اللَّيلِ وَالنَّهارِ، يا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَالْأَحْوالِ، حَوِّلْ حالَنا اِلى أَحْسَنِ الْحال». 1
خدايا! ما را در اين سال نو از اين حالى كه داريم عوض كن. ما گرفتار هواهاى نفسانى هستيم و تو مى‌دانى، و تو مى‌توانى ما را نجات بدهى. خداوندا! اين پيروزيهاى چشمگيرى كه براى ما و ملت ما و براى اسلام حاصل شده است، طورى كن كه در قلوب ما تأثير سوء نگذارد و ما را مغرور نكند. ما را از آن راهى كه انبيا ـ عليهم‌السلام ـ داشتند منحرف نكند. من اميدوارم كه اين سال نو، به همۀ ملتهاى اسلامى و خصوصاً ملت تحت ستم ايران كه سالهاى طولانى در گرفتارى بودند، مبارك كند، و همان طورى كه اين رزمندگان عزيز ما، اينها در جبهه‌ها حاضر هستند و ان شاءاللّه بيشتر هم حاضر خواهند شد و آنطور آن روح آنها را تبديل كردى، روح ما را هم متحول كن به يك روحى كه مورد رضايت تو باشد. تمام مقاصد انبيا، برگشتش به يك كلمه است و آن «معرفة‌اللّه». تمام، مقدمۀ اين است. اگر دعوت به عمل صالح شده است، اگر دعوت به تهذيب نفس شده است، اگر دعوت به معارف شده است، تمام برگشتش به اين است كه آن نقطۀ اصلى را كه در فطرت همۀ انسانها هست، حجاب را ازش بردارند تا انسان برسد به او، و او معرفت حق است، مقصد عالى همين است. انبيا نمى‌خواستند كه جنگى باشد و نمى‌خواستند كه دعوتى باشد به غير از اين دعوت، دعوت به گرفتن كشور و دعوت به اينها، هيچ وقت در آنها نبوده است. ما اگر چنانچه در اين پيروزيها كه بحمداللّه به طور چشمگير حاصل شده است، ما از آن راهى كه انبيا دارند منحرف نشديم، اين سال نو بر ما مبارك است و ما پيروز هستيم. و اگر خداى نخواسته، اينها اسباب يك غرورى شد، اسباب يك دلبستگى به دنيا شد، ما هم بخواهيم يك توسعه‌اى در كشورمان حاصل بشود، حكومتى بكنيم بر مردم، ما هم با ساير ابرقدرتها فرقى نداريم، بلكه ما عقبتر از آنها هستيم. آنها به صراحت حرفهاى خودشان را مى‌زنند كه «ما مى‌خواهيم دنيا را بگيريم». اين را مى‌گويند كه «ما همه بايد چيزهايى كه منافع ماست محفوظ باشد ولو به لگدمال شدن همۀ كشورها». ما كه اينطور نمى‌گوييم، ما كه خودمان را تابع اسلام مى‌دانيم، اگر خداى نخواسته، در قلب ما اين معنا باشد كه ما هم يك قدرت زيادترى پيدا بكنيم، ما هم براى خودمان يك شخصيت بيشترى پيدا بكنيم، يك حكومتى بكنيم، توسعه‌اى در مِلك خودمان حاصل كنيم، ما از آنها حالمان بدتر است، براى اينكه مسئلۀ ريا هم در كار مى‌آيد. تجليل و قدردانى از جوانان رزمنده من بايد تشكر كنم از اين جوانهايى كه، طبقات مختلفى كه الآن از همه جاى ايران مدتهاست به طرف جبهه‌ها مى‌روند. اينها متحول شدند. اينها اين دعايى كه در روز عيد مى‌كنيم، در حق آنها به يك مقدار زيادى مستجاب شده است. آنها وضع روحى‌شان يك وضع روحى ديگرى است، غير از آنى است كه ما داريم. آنها به ميدان جنگ مى‌روند، به ميدان قتال مى‌روند، به آغوش مرگ مى‌روند با آن روى گشاده، با آن قلب قوى. انسان وقتى هريك از اينها را مى‌بيند، مى‌بيند كه با ما فرق دارند. ما از خدا مى‌خواهيم كه ما را هم نظير آنها متحول كند. ما از آنها بايد تشكر كنيم. ما بايد دعا كنيم به آنها و من دعا مى‌كنم به آنها. وظيفۀ همه‌مان، همه‌مان هست كه به اين جوانهايمان، به اين راهيان كربلا، به اين پاسدارها، به ارتش، به همۀ قواى مسلحه، به بسيج، به همه دعا بكنيم. آنها دارند اسلام را حفظ مى‌كنند و در اين سال نو من اميدوارم كه پيروزى چشمگيرى عايدشان بشود و اسلام تقويت بشود و آن چيزهايى كه در دنيا الآن دنبالش هستند كه تقويت كنند دشمنهاى ما را، و ما را به عقب بزنند، ان‌شاءاللّه كه در اين سال، كيْد اينها به خودشان برگردد. چنانچه تا حالا خداى تبارك و تعالى اينطور فرموده است و عمل كرده است. و ما بايد همۀ شكرها را در محضر او بكنيم. تكريم خانواده‌هاى معظم شهدا، جانبازان و اسراء من از همۀ خانواده‌هاى شهدا، خانواده‌هاى معلولين، مفقودين، اسرا، آنهايى كه رنج ديدند در اين كشور، و در اين جنگ رنج ديدند و بحمداللّه براى خدا ديدند و خدا اجر مى‌دهد، لكن ما هم وظيفه داريم كه براى آنها دعا كنيم و به آنها هم تبريك بگوييم كه يك همچو جوانهايى دارند، يك همچو دامنهاى پاكى دارند كه اين جوانها را تربيت كردند، يك همچو قلوب قوى‌اى دارند كه جوانهايشان را مى‌فرستند به جنگ و به جايى كه احتمال اين معنا هست كه خداى نخواسته، يكوقتى شهيد بشوند ما از آنها تشكر مى‌كنيم. به آنها دعا مى‌كنيم و از خدا مى‌خواهيم كه اينها را صبر عنايت كند و اجر عنايت كند و اين سال را، اين نوروز را بر آنها مبارك كند. و ما از خدا مى‌خواهيم كه قلوب ما را تغيير دهد. ما بفهميم كه براى چى در اين دنيا آمديم و بايد چه بكنيم و چه جور برويم از اين دنيا. يك مرگ حيوانى نباشد. يك نحوى نباشد كه ما انبار كنيم معاصى را، در آنجا روسياه باشيم. خداوند تأييد كند ما را و همه را تأييد كند كه همۀ ما آدم بشويم. اسلام آمده است كه آدم درست كند. همۀ انبيا براى اين معنا آمدند كه اين انسان را به آن چيزى كه در باطن ذاتش هست و آن فطرت الهى است كه توجه به خداست، همه چيز مربوط به اوست ما را يك اندكى معرفت عنايت كند كه اين را بفهميم. بفهميم كه خودمان چى هستيم و دنيا چى است، نسبت به حق تعالى چه وضعى دارد. گفتنش آسان است كه همه فانى‌اند، همه چه‌اند ، اما يافتنش مشكل است، كه ما بيابيم اين مطلب را كه انبيا چه خواستند از ما و خود انبيا چه بودند. در عين حالى كه آنطور بودند، مع‌ذلك اظهار عجز مى‌كردند و حق هم همان است. براى اينكه عظمت حق، فوق اين مسائل است. و من اميدوارم كه اين رزمندگان ما و تمام اين قواى مسلحه با هم متحد بشوند. يك جهت داشته باشند ـ همان طورى كه هستند ـ و جبهه‌ها را محكم كنند و اين شرّى كه براى مسلمانها، براى ملت عراق پيش آمده و براى ملت ما، اين شرّ را رفعش كنند و همان‌طورى كه خودشان مى‌خواهند، خود رزمندگان ما مى‌خواهند بدون يك وقفه، كار را انجام بدهند و ان‌شاءاللّه پيروزى را به دست بياورند. خداوندا! اينها را پيروز كن. ما را در جهاد نفس پيروز كن. همه را در جهاد نفس پيروز كن. ما را به تكاليف خودمان آشنا كن. ما را به وظايفى كه با اين ملت داريم آشنا كن. خدمت ما را پيش خودت كه خدمت به اينها خدمت به تو است، اين را بپذير. دين و دنياى ما را حفظ كن. اين سال را مبارك كن بر همۀ قشرهاى ملت ما. خدايا! دلهاى اينهايى كه مخالف با اين جمهورى هستند، اين دلهاى اينها را برگردان، تو مقلب القلوب هستى. اينها را برگردان كه آدم بشوند. توجه داشته باشند اينهايى كه كنار نشستند و جوانها اينطور پرپر مى‌شوند، و آنها يا شادى مى‌كنند يا بى‌تفاوت هستند، دلهاى اينها را برگردان به يك دلهاى سالمى، و اين حجابها را از پيش چشم همۀ ما بردار. و ما را موفق كن كه در تعقيب مسائل الهى كُندى نكنيم، قلب ما به نور معرفت تو روشن بشود. قلب همۀ ملت ما به نور معرفت تو روشن بشود. خدايا! «اَرِنِى الاَْشْياءَ كَماهى». 2
والسلام عليكم و رحمة‌اللّه و بركاته
عنوان :
مقصد انبیا، بازگشت به معرفه‌الله
مرجع :
صحیفه امام (۲۰) صفحه ۳۲
مکان :
تهران، جماران
تاریخ :
۱۳۶۵-۰۱-۰۱
مخاطبین :
(ملت ایران)