بسمه تعالى 14 / 10 / 1361 با درود فراوان به منجى عالم بشريت، حضرت مهدى (عج) و رهبر كبير انقلاب اسلامى ايران و با سلام به شهيدان گلگون كفن انقلاب اسلامى و با عرض سلام به برادران زحمتكش دفتر امام و با عرض معذرت از اين‌كه وقت برادران را مى‌گيرم.

براى اين‌كه برادران عزيز با زندگى اين‌جانب به طور مختصر آشنا شوند تا بتوانند قضاوت عادلانه نمايند، زندگى هفت سالۀ بعد از ازدواج خود را به طور مختصر براى شما مى‌نويسم. در سال 54 با فردى كه كارمند بانك بود ازدواج كردم. زندگى ما از طريق حقوق ماهانه‌اى كه از بانك دريافت مى‌كرديم مى‌گذشت. اما لازم است در اين‌جا اضافه كنم كه تنها پولى كه مى‌گرفتيم، مربوط به حقوق ماهانه مى‌شد و هيچ‌گونه رشوه يا خلافى در كار ايشان مشاهده نشده. پول بانك هم كه بر محور ربا مى‌چرخد و ربا هم كه حرام است. ثمرۀ اين ازدواج، دو فرزند مى‌باشد و اينك بعد از خواندن اين آيۀ كريمه، سؤالاتى برايم پيش آمده كه ممكن است سؤال چندين هزار تن از افراد مسلمان ايرانى نيز باشد. خواهشمند است در صورت امكان، جواب سؤالات را از طريق ائمه جمعه و جماعات و يا از طريق رسانه‌هاى گروهى بيان كنيد.

1. آيا وسايل زندگى مثل خانه كه تا كنون خريده‌ايم حلال است؟

2. آيا لازم است كه تمام موجوديت مادى خود را بفروشيم و پولش را به واجدين شرايط بدهيم و كار و كسبى ديگر براى خود دست و پا كنيم و اگر اين‌چنين است، تكليف دو فرزند ما چيست؟

3. آيا لازم مى‌بينيد كه من دو فرزندم را رها كنم و از وى طلاق بگيرم؟